Izborsk-club

Izborsk-club
Logo van de Izborsk-club
Geschiedenis
Opgericht	September 2012
Oprichter	Aleksandr Prochanov e.a.
Structuur
Voorzitter	Aleksandr Prochanov
Werkgebied	Rusland
Hoofdkantoor	Moskou
Type	denktank
Media
Website	www.izborsk-club.ru
Portaal    Politiek

De Izborsk-club (Russisch: Избо́рский клуб, Izborski Kloeb) is een conservatieve,^[1][2][3][4] traditionalistische^[2][5] en nationalistische^[3][1][6] denktank in Rusland. Deze denktank, opgericht in het najaar van 2012^[6][3][1] bestaat uit ongeveer dertig conservatieve intellectuelen die - ondanks onderlinge meningsverschillen - scherp gekant zijn tegen het (Westerse) liberalisme en streven naar een herleving van het Russische Rijk.^[6][3] De naam "Izborsk" verwijst naar de gelijknamige stad waar de club in september 2012 werd opgericht.

De oprichter en voorzitter van de Izborsk-club, de ultranationalistische schrijver en journalist Aleksandr Prochanov (*1938), streeft naar "een verzoening van de 'rode' en 'witte' beginselen."^[2] Hiermee bedoelt hij een samengaan van bepaalde bolsjewistische denkbeelden (in ieder geval streven naar technologische vooruitgang, een sterke staat, antiwesters [Anti-Amerikaans] discours, sociale gerechtigheid^[7]) en het traditionalistisch-conservatisme (sterke staat, antiwesters [anti-Amerikaans] sentiment, oosterse orthodoxie, "eeuwige" waarden, nationalisme) om gezamenlijk een front te creëren tegen het liberalisme, dat volgens Prochanov en andere leden van de Izborsk-club, in strijd is met de Russische volksaard.^[8] Door deze synthese te bereiken zal Rusland weer in staat zijn om haar verloren gegane positie als wereldmacht weer terug te krijgen. Annexatie van gebieden die voorheen behoorden tot de Sovjet-Unie worden niet uitgesloten. De Izborsk-club steunt de Russische invasie van Oekraïne in 2022.^[9] Bekende intellectuelen die behoren tot de Izborsk-club zijn naast Prochanov, Vitali Averjanov (vicevoorzitter, tevens voorzitter van het Instituut voor Dynamisch Conservatisme), Aleksandr Doegin (filosoof van het Eurazianisme), Sergej Glazjev (econoom), Oleg Platonov (directeur Instituut van de Russische Beschaving), Moerat Zjazikov (voormalig president van Ingoesjetië), Michail Leontjev (tv-presentator, journalist), Andrej Kobjakov (econoom, universitair hoofddocent, tevens medevoorzitter van het Instituut voor Dynamisch Conservatisme), metropoliet Tichon Sjevkoenov en Nikolaj Starikov (oprichter Anti-Maidan Beweging, lid van de partij Rechtvaardig Rusland - Voor de Waarheid).^[9] Algemeen wordt aangenomen dat veel ideeën van de Izborsk-club worden gedeeld door de conservatieve elite in Rusland.^[10]

1. ↑ ^{a b c} Alarmerende berichten uit de denktank van Poetin, Trouw 28 september 2014, geraadpleegd 29 november 2022. Gearchiveerd op 29 november 2022.
2. ↑ ^{a b c} Andrei Archangelski: Het hybride geloof van Vladimir Poetin, 22 januari 2018, geraadpleegd 29 november 2022. Gearchiveerd op 29 november 2022.
3. ↑ ^{a b c d} Marlene Laruelle: The Izborsky Club, or the New Conservative Avant-Garde in Russia, in: The Russian Review, vol. 75, afl. 4, pp. 626-644, oktober 2016, geraadpleegd 29 november 2022. Gearchiveerd op 29 november 2022.
4. ↑ Poetin-adviseur Glazjev: Amerika is in Oekraïne uit op wereldoorlog tegen Rusland en China, 4 augustus 2014, geraadpleegd 29 november 2022. Gearchiveerd op 29 november 2022.
5. ↑ Paul Groble: Is the Izborsky Club Losing Its Clout?, The Interpreter, 8 juli 2014, geraadpleegd 29 november 2022. Gearchiveerd op 29 november 2022.
6. ↑ ^{a b c} Virendra Singh Baghel: Ukraine Russia Conflict, The Readers Paradise, New Delhi 2022, p. 90. Gearchiveerd op 10 augustus 2023.
7. ↑ Niet het materialisme
8. ↑ Het samengaan van elementen uit twee schijnbaar tegenstrijdige ideologieën is niet zo vreemd als door sommigen wordt beweerd, vrij veel ideologieën zijn syncretisch van aard; conservatief-liberalisme, nationaalsocialisme, progressief-conservatisme, rechts-populisme, nationaal-liberalisme etc.
9. ↑ ^{a b} izborsk-club.ru, geraadpleegd 29 november 2022. Gearchiveerd op 30 november 2022.
10. ↑ Andrei Yakovlev: Russian modernization: Between the need for new players and the fear of losing control of rent sources, geraadpleegd 29 november 2022. Gearchiveerd op 29 november 2022.